Ik zit achter mijn bureau in de kantoorruimte die ik deel met drie collega’s. Het is maandagochtend en uit de radio schalt de muziek van het Foute Uur. Ik probeer me te concentreren op een belangrijke klus die vandaag af moet. Een collega komt binnen en begint op luide toon te praten met iemand anders. Ze hebben niet in de gaten dat ik mijn best doe om geconcentreerd te werken. Met al dat lawaai om me heen, lukt me dat niet. Ik zoek een simpel klusje om te doen. Ik hoop dat het later op de dag rustiger om me heen is, zodat ik alsnog aan de slag kan met mijn concentratieklus.
Ik durfde er niets van te zeggen
Dit was mijn werksituatie van een paar jaar geleden. Hoewel ik ontzettend veel last had van het geluid om me heen, zei ik er niets van. Ik durfde het niet. Ik schikte me in mijn lot. Dat ik het lawaai maar moest accepteren zoals het was. Ze zouden het vast stom en zwak vinden als ik ze vroeg of het allemaal wat zachter kon.
En toch… Dit ging ten koste van mezelf en van de kwaliteit van mijn werk. Doodzonde dus eigenlijk.
Hoogsensitieve mensen houden vaak rekening met anderen
Bij veel hoogsensitieve mensen zijn de belangen van andere mensen een belangrijk onderdeel van wat ze doen en besluiten. Dat was precies wat ik deed; ik wist dat mijn ene collega het juist fijn vond om muziek te horen tijdens het werken. En ik verwachtte dat mijn andere, joviale collega met een hoop bombarie de aandacht zou vestigen op mijn vraag. Ondanks al zijn goede bedoelingen zat ik daar totaal niet op te wachten. Dus deed ik niets en liet ik de belangen van anderen boven die van mezelf gaan.
Ik raakte overprikkeld
Ik stond er niet bij stil dat ik zelf aan het einde van de dag gesloopt zou zijn, overprikkeld en niet meer gezellig. Ik zou veel hersteltijd nodig hebben om al die geluiden van de dag te verwerken. Bij hoogsensitieve mensen die gevoelig zijn voor geluiden, komt het namelijk niet alleen harder binnen, het kost hen ook meer energie om die geluiden (prikkels) te verwerken.
Op een onbewaakt ogenblik trok ik de stoute schoenen aan
Toen al mijn collega’s in een andere ruimte overleg hadden, zette ik de radio uit. Toen ze terugkwamen, zei één van hen: “Wat is het hier stil.” Ik antwoordde dat ik me beter kon concentreren als het rustig was om me heen. “Prima hoor” was hun reactie. Zo gingen we in stilte aan het werk. Vanaf dat moment vroeg ik hen regelmatig of ze het goed vonden dat ik de radio wat zachter of uitzette. Op een gegeven moment liet mijn collega de radio zelfs uit op de dagen dat ik werkte. Dat was voor mij een verademing.
Ik fopte mezelf
Inmiddels weet ik dat het mijn eigen keuze is hoe ik hier mee omga. Dat het ook anders kan. Dat ik pas kan floreren door mijn behoefte aan stilte te omarmen. Ik dacht dat ze mij zwak zouden vinden omdat ik me in stilte veel beter kan concentreren. Ik was bang voor hun oordeel en mening. Zolang ik me bleef aanpassen aan de behoeften van anderen, ging dit ten koste van mijn energieniveau en dus mijn eigen geluk en gezondheid. En dat was het echt niet waard.
Pas jij je ook vaak aan?
Pas jij je ook aan de behoeften van anderen aan en gaat dit ten koste van jouw energieniveau? Voel je je vaak overprikkeld en kost het je veel tijd om daarvan te herstellen?
Elke maand geef ik gratis twee sessies weg ‘Omgaan met hoogsensitiviteit in jouw persoonlijke situatie’. In zo’n sessie denk ik geheel vrijblijvend met je mee over hoe jij met een moeilijke situatie in je leven om kunt gaan. Daarbij geef ik je praktische tips die je meteen thuis of op je werk kunt toepassen. Wil je ook zo’n gratis sessie ‘Omgaan met hoogsensitiviteit in jouw persoonlijke situatie’? Vraag die dan nu hier aan.