‘Wilskracht is ook kracht’ was lang geleden mijn motto. En op wilskracht heb ik aardig wat bereikt hoor. Nadeel is alleen dat het me niet alleen veel opleverde, maar vooral veel kostte.  

Veel werk

Toen ik in 2006 ons oude huis kocht (dat kon ik toen in mijn eentje gefinancierd krijgen, doordat ik ook een baan op wilskracht had…), waren de trappen bekleed met vloerbedekking die op de treden was vastgelijmd. Het was een huis met de woonkamer op de eerste verdieping en de voordeur en de keuken waren op de begane grond. De trap zou dus veel gebruikt gaan worden. En niet alleen door mijzelf; ook door mijn bezoek. Ik wilde graag twee strakke, wit gelakte trappen. Om dat te bereiken, moest eerst nog flink wat werk worden verzet. 

Overal zaten nog lijmresten

Aangezien ik bij het klussen ook wat mannelijke hulp had, leek het me een goed idee als hij de trap ging schuren met een schuurmachine. Na ongeveer een half uur (zo voelde het voor mij althans, het kan ook een uur geweest zijn) was hij klaar. Ik dacht: Huh, zo snel? En toen ik keek zag ik mijn vermoeden bevestigd: overal zaten nog lijmresten. Daar kon ik echt niet overheen gaan lakken. Op dat moment heb ik hem vriendelijk bedankt voor zijn inzet, me tegelijkertijd realiserend dat ik deze klus zelf zou moeten klaren.

Het lukte me

Zo gezegd, zo gedaan. Ondanks mijn ontbrekende spierballen, vooral leunend op de schuurmachine om dan in ieder geval mijn gewicht maar in de strijd te kunnen gooien, heb ik er heel wat uurtjes aan besteed, maar… het is me gelukt! Laten we maar niet spreken over de spierpijn die ik ervan had, maar het was het me waard. Ruim twaalf jaar hebben we plezier gehad van de mooie witte trappen; eerst ik, toen manlief en ik samen en later ook nog onze beide zoontjes. 

Ik had er dagelijks last van

Een keer zo’n klus klaren op wilskracht en daarbij eigenlijk over je eigen grenzen heen gaan, is niet zo erg als je erna voldoende hersteltijd inbouwt. Erger is het als je je dagen vult met dingen die je op wilskracht doet en daar onvoldoende van herstelt. En dat deed ik. Hoewel ik nooit een burn-out heb gehad of overspannen ben geweest, heb ik het wel dagelijks ervaren. Ik had vaak hoofdpijn, ik huilde vaak en snel, mijn hoofd liep over, ik had het overzicht niet meer, ik voelde me onrustig en geleefd. Ik was de regie over mijn eigen leven kwijt. 

Iedereen heeft een beperkte hoeveelheid wilskracht

Afgelopen week las ik het boek van Jan-Dirk Reijneveld: Meer doen in minder tijd. Hij beschrijft heel mooi dat iedereen een beperkte hoeveelheid wilskracht heeft en dat het dus heel belangrijk is om zuinig te zijn op je wilskracht. Het is de kunst om je werk en leven zo in te richten dat je zo min mogelijk wilskracht hoeft te gebruiken. 

Waar ik blij van word

Een aantal jaren geleden heb ik me dat ook gerealiseerd en tegenwoordig vul ik mijn dagen op een andere manier. Ik temperatuur er bij mezelf veelvuldig op hoe ik me voel, wat ik nodig heb, waar ik blij van word, wat ik leuk vind om te doen, wat bij mij past, etc. En ik doe werk wat ik leuk vind: ik coach hoogsensitieve moeders die zich onrustig voelen, last hebben van een vol hoofd en moeilijk kunnen ontspannen. Zodat ze meer rust in hun hoofd en hun lichaam gaan ervaren en gemakkelijker ontspannen, waardoor ze meer plezier in hun leven hebben. Uiteraard doe ik nog steeds wel dingen op wilskracht en soms ook niet. Dan staat de vaat van de volgende dag nog maar een keer op het aanrecht. Die is dan voor de wilskracht van de volgende dag. Of voor die van manlief…

Hoe ga jij om met jouw wilskracht?

Leef jij jouw leven op moeten, doorzetten en nog even volhouden? Jij bent het zo ontzettend waard om dat anders te gaan doen. Ik heb drie gouden tips om op een actieve manier een rustmoment voor jezelf te creëren. Op een actieve manier, want als je gewend bent om altijd door te gaan, is dat de meest fijne manier om een moment voor jezelf te creëren. De gouden tips kun je hier downloaden. 

En die foto? Die is gemaakt in ons huidige huis. De trap hebben we er nieuw in laten plaatsen, dus de wilskracht voor het schuren heb ik dit keer gelukkig kunnen bewaren voor andere dingen…